Home is in heaven, I'm just traveling through this world....
Toen een van mijn longterm vriendinnen vroeg hoe ik mijn Ibiza avontuur zou beschrijven in een zin, tijdens mijn afscheidsdiner, kwam ik met dit antwoord. Dit is wat het is en dit is hoe het voelde om twee maanden in Ibiza te mogen zijn.
Inmiddels ben ik weer thuis. Zaterdag vloog ik terug naar Nederland en werd ik door twee lieve vriendinnen verrast op het vliegveld. Ik was emotioneel al zo moe, dat ik spontaan begon te huilen toen ik met ze knuffelde.
En dat is ook een beetje hoe ik me voel. Moe. Op fysiek, geestelijk en emotioneel vlak. Ik zit nog niet terug in het oude ritme en ik val elke nacht pas rond 4 uur fatsoenlijk in slaap; maar om 7 uur gaat de wekker weer want mijn werk is inmiddels gestart. De vermoeidheid zit er dus aardig in, maar dat had ik ook wel kunnen verwachten.
De komende weken mag ik langzaamaan bijkomen op elk gebied. Ik geniet er op het moment heel erg van om 's avonds na het werken thuis te komen en alleen te zijn. Alleen op mijn kamer, met rustige muziek en een kaarsje aan een boek lezen en stille tijd houden. Echt behoefte aan rust en alleen zijn; de afgelopen twee maanden waren de momenten alleen zeldzaam. Dit is dan ook de reden dat ik niet direct met iedereen afspreek. Mijn werk vraagt veel energie en het opstarten van de lessen en van mijn mentorklas vraagt veel aandacht. Daarnaast is de verwerking in mijn hoofd bezig van alles van de afgelopen maanden. Ik ben gisteren begonnen met mijn journals teruglezen en er is zo veel gebeurd. Ik vind het ook lastig om uit te leggen aan andere hoe het was; ik weet niet waar ik moet beginnen en alle dingen die zijn gebeurd vliegen bij zo'n vraag door mn hoofd. Ik moet het allemaal nog op een rijtje krijgen en dat gaat me denk ik nog aardig wat tijd kosten voordat het zo ver is. Ik mag daar ook de tijd voor nemen en ik wil ook vragen om die ruimte. Mezelf verzorgen is nu het belangrijkste, niet te veel plannen, maar genoeg ruimte voor slapen, verwerken, gezond eten, sporten en stille tijd.
Home is in heaven... Die gedachte houdt me op de been. Ik voel me niet direct thuis in Nederland, maar dat is ook niet erg, want mijn echte thuis is ook niet op deze wereld. Dat klinkt heel zweverig en gek, maar het is wel wat het is.
Ik mis Ibiza. En als ik er teveel bij stil sta, dan word ik verdrietig. Maar tegelijkertijd ervaar ik God heel erg dichtbij. Hij geeft me de energie en focus tijdens mijn werk, maar ook de rust daarna. Hij weet ook dat mijn thuis niet hier op deze wereld is, maar bij Hem!
I'm just traveling through this world! <3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten