Just take, one step, closer
Put one foot in front of the other
You'll, get through this
Just follow the light in the darkness
You're gonna be ok
Begin december liep ik een serieuze knieblessure op door overbelasting van werken en hardlopen. Twee maanden lang heb ik thuis stil gezeten en kon ik niet gaan hardlopen. Hardlopen, datgene wat me ontzettend gelukkig maakt; een manier om mezelf uit te dagen, grenzen te verleggen, maar ook om mijn hoofd leeg te maken en gedachtes de vrije loop te laten gaan. En met dat ik niet mocht rennen van de fysiotherapeut, was ik ook bang om te gaan rennen; bang om spieren en pezen nog verder kapot te maken en nooit meer te kunnen hardlopen.
Eind januari mocht ik voor het eerst weer vijf minuten achter elkaar rennen. Volgens een speciaal opgesteld schema mocht ik weer gaan beginnen, maar moest ik vooral luisteren naar m'n knie. Ik kon de eerste paar keer het schema niet eens afmaken, omdat m'n knie weer begon op te spelen. Ik ben nooit goed geweest in dat soort schema's volgen, maar ik nam het nu heel serieus. Met elke training voelde ik dat het beter ging en ook m'n conditie kwam langzaamaan weer terug.
Waarschijnlijk zal het voor jullie niet vreemd klinken, maar nog steeds zit ik in het proces van naar Ibiza verhuizen voor een langere periode. In de afgelopen maanden is daar ook een hoop in veranderd. De afgelopen weken heb ik mijn eigen applicatie formulieren ingevuld en hebben enkele referenties dat met mij gedaan. Nu is het weer afwachten tot ik 100% zekerheid krijg dat ik er heen mag verhuizen, maar voor nu is het wel 95% zeker dat ik aankomende zomer ga verhuizen. Verhuizen naar de plek die me zo gelukkig maakt, om zeker drie jaar lang het werk te doen wat mijn hart heeft gestolen. Alles in Nederland achter laten om te gaan wonen in Spanje. Omdat dit vrijwilligerswerk is, moet ik ook fondsen gaan werven en geld in gaan zamelen.
Op 11 maart gingen de eerste kilometers van mijn hardlooptraining zo lekker dat ik besloot om er voor het eerst weer een lange training van te maken, 10 kilometer. Het was de eerste keer sinds mijn blessure en het maakte me enthousiast. Op de helft van de training merkte ik dat ik er zo gelukkig van werd dat mijn gedachtes op hol begonnen te slaan. Wat nou, als ik mijn passie voor rennen zou kunnen gebruiken in combinatie met mijn passie voor Ibiza. Wat nou, als ik ging hardlopen voor geld? Meteen schoot de halve marathon van Zwolle door mijn hoofd, halverwege juni, nog een paar maanden om te trainen, 21 kilometer rennen en me laten sponsoren om geld op te halen voor Ibiza. Klonk als een ideale combinatie en het hielp me om mijn training binnen een mooie tijd af te maken. Meteen toen ik thuis kwam, heb ik mijn laptop er bij gepakt om te zien dat alle startbewijzen van de halve marathon van Zwolle waren uitverkocht. Een enorme tegenvaller en ik liet het idee meteen maar weer varen.
Een dag er na was ik bij mijn broer en vertelde nog over het idee, waarop hij zei dat er met Pasen vaak hardloopwedstrijden zijn en of dat geen mogelijkheid was. Pasen, half april, vijf weken om te trainen. 's Avonds ging ik op internet zoeken en vond ik een hardloopwedstrijd bij Utrecht in de buurt, maar hoe kon ik ooit in 5 weken mezelf naar 21,1km trainen als ik net hersteld was van een knieblessure?
Een dag later had ik me ingeschreven. Ik ging het gewoon doen. Nu ik niet zoveel meer werk, heb ik genoeg tijd om te trainen, gezond te eten en genoeg te slapen.
Een mentale strijd, dat is het vooral. Vorige week ging ik 12,5km trainen en de mentale strijd was tien keer zo zwaar als de lichamelijke strijd. Thoughts control your life. Op het moment dat je denkt dat je niet meer kan, wordt het zo zwaar om het vol te houden. Ik kon alleen maar denken dat ik er nog lang niet was; dat ik nog 9km extra moest over een paar weken; dat ik vast de volgende dag gek zou worden van de spierpijn; dat de wind zo tegen zat; alleen maar negatieve gedachtes. Het was zwaar en ik moest meerdere keren stoppen om mezelf toe te spreken en weer bij elkaar te rapen.
Afgelopen donderdag ging ik voor de 14,5km. Soepeltjes; zonder te stoppen volledig uitgerend in een tijd waar ik zeer tevreden mee was, zonder er echt helemaal doorheen te zitten. En dat alleen maar, omdat me ik mezelf voor kon houden dat elke kilometer een overwinning was; dat ik moest genieten van de zon; positieve gedachtes.
En tijdens het rennen, moest ik denken aan het nummer you're gonna be ok van Brian Johnson & Jenn Johnson.
I know it's all you've go to just, be strong
And it's a fight just to keep it together, together
I know you think, that you are too far gone
But hope is never lost
Hope is never lost
Hold on, don't let go
Hold on, don't let go
De afgelopen maanden hebben me uitgedaagd in mijn vertrouwen op God en de Ibiza plannen. De onzekerheid was op sommige momenten zo groot, dat ik er gek van werd. De toekomst was zo onzeker en zo vaag, maar ik wilde niet geloven dat Ibiza het niet zou worden. Ik ging twijfelen aan alles wat God had gezegd, ik ging twijfelen aan mijn eigen capaciteiten, ik ging twijfelen aan alles. I know you think that you are to far gone. But hope is never lost. Het mailtje kwam binnen toen ik in gesprek was met ouders op een ouderavond van mijn werk. Ik zag hem in mijn inbox verschijnen, maar kon hem pas twintig minuten later openen. De lach was niet meer van mijn gezicht te krijgen en mijn collega's wisten het meteen. Ibiza. Eindelijk een verlossend woord. Eindelijk duidelijkheid. Eindelijk een beeld voor de toekomst.
I know you heart is heavy from those nights
Just remember that you're a fighter, a fighter
You never know just what tomorrow holds
And you're stronger than you know
Stronger than you know
Hold on, don't let go
Hold on, don't let go
En soms, soms kun je gewoon niet sterk zijn. Soms is het te veel. De toekomst wat betreft Ibiza was onzeker. De jongen waar ik mee aan het daten was zette er een punt achter. De baan waar ik elke dag met zoveel plezier heen ging, viel voor een groot gedeelte weg. En alles zat in mijn hoofd en ik mocht niet hardlopen. Mijn leven stond op losse schroeven. You never know just what tomorrow holds. You're stronger than you know. Alles viel op zijn plek. Ibiza ging door, ik mocht opnieuw ontdekken dat ik goed genoeg ben, de uitnodigingen om te komen spreken voor mensen kwamen weer; het hardlopen maakt me weer gelukkig.
Just take, one step, closer
Put one foot in front of the other
You'll, get through this
Just follow the light in the darkness
You're gonna be ok
Wat ik wil zeggen? Laat God in je gedachte heersen. Je bent sterker dan je denkt, omdat Hij sterker is dan wat dan ook in je leven. En niet alleen je lichaam kan veel meer aan dan je ooit verwacht, ook mentaal kun je veel meer aan dan je denkt, wanneer je God daar alle macht over geeft. Laat Hem de waarheid spreken in je leven. Thoughts control your life. In Hem mag je je bevestiging zoeken; in Hem mag je je geliefd weten; in Hem mag je de toekomst vinden; in Hem mag je zijn wie je écht bent.
En ik ren door, ik droom door, ik ga door, omdat ik weet waar Hij me wil hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten